Dr M.M.

Hér í þjálfun eru í þjálfun með okkur nokkrir læknar frá ameríska sjóhernum.  Þeir starfa að mestu leyti á sjúkrahúsum hersins en vinna nokkra mánuði á stærri borgaralegum sjúkrahúsum til að fá víðtækari reynslu.

Meðal þeirra vann ég með Dr M.M. sem skráði sig ungur í herinn og fór til Írak sem kafari í sérsveitum.  Eftir það fór hann í læknanám á vegum hersins og fór síðan aftur út sem læknir.  Hann hefur mikið álit á hernum og talaði fjálglega um hversu gott lífið væri í þessum alltumlykjandi faðmi.  Dr M.M. er einlægur repúblikani. 

Ég hafði eiginlega ekki áttað mig á því að hversu miklu leyti herinn hugsar um sitt fólk.  Hermenn búa með fjölskyldu sína í húsnæði hersins, fara í skóla og fá alla heilbrigðisþjónustu á vegum hersins.  Í staðinn gefa þeir upp frelsi sitt, herinn hefur heimild til að gera hvað sem er við þá, jafnvel að senda út í opinn dauðann.

Fróðlegt var að heyra álit Dr M.M. á írökum.  Hann sagðist hafa haft nokkra samúð með þeim í fyrri ferðinni, að þá hefði verið einhver lýðræðisþróun í gangi og að þeir hefðu verið að reyna að bæta heiminn.

Í seinni ferðinni sagðist hann alveg vera búinn að missa álit á þessu pakki, írökunum.  Þetta væru menn sem kúguðu konur sínar og væru bara almennt vitleysingar og nánast einskis virði.

Hvernig annars viðkunnalegur maður og hámenntaður í eðli mannsins getur verið jafn blindur á aðstæður ólíkra menningarheima er ofar mínum skiliningi.  Hugtakið um þjóðhverfan hugsunarhátt er líklega ekki kennt mikið í skólum/heilaþvottarstofnunum hersins.

Furðulegt er einnig að heyra ungt fólk hér ræða um það sem ágætan valkost í lífinu að fórna frelsi sínu og skrá sig sem handbendi Bushklíkunnar.  Þegar horft er yfir afrek hersins hér í landi á síðustu öld virðist því miður sem herinn hafi verið meira upptekinn við að kremja lýðræði fyrir auðræðið, frekar en að berjast fyrir frelsinu.

Ekki ætla ég amk að skrá mig sem herlækni.