Darwin stjórnar heiminum

Nýlega las ég áhugaverða bók sem ber titilinn "Why beautiful people have more daugthers".   Þessi titill vísar til einni af fjöldamörgum staðreyndum um mannlífið sem bókin fræðir um, og fullyrðingin er sönn.  Þetta hljómar svo sem ágætlega fyrir þá sem eiga dætur, en gallinn er bara að greinda fólkið eignast frekar syni.  Tölfræðilega eru sem sagt auknar líkur á að ég sé fallegur en ekki sérlega greindur, ef horft er á afkvæmin.  En, eins og aldrei verður of oft tuggið, þá gildir tölfræðin um hópa en ekki á sama hátt um einstaklinga.

Í raun er bókin áhugaverð samantekt á þróun í sál-, mann-, félags-, atferlis-, erfða-, læknis-, líf- og öðrum fræðum þar flestir þræðir virðast liggja að því að hegðun mannsins sé að miklu leyti stjórnað af þróunarlögmálum Darwins, á sama hátt og hegðun allra annarra dýrategunda sem vappa um plánetuna jörð.   Þetta felur í sér að ef horft til meðfædda "forritsins" sem stýrir því að viðhöfum tvo handleggi, fótleggi og augu og allt annað í líkamlegu útliti okkar, þá mótar það einnig hegðun okkar.  Við höfum sannarlega sjálfstæðan vilja, en hann er líklega líkt og viljastýring öndunarinnar.  Við getum gripið inn í og haft áhrif á öndunina ef við viljum en þeirri líkamsstarfsemi er að miklu leyti stjórnað af undirmeðvitundinni.  Allir hafa líklega upplifað mátt þessarar stýringar á kynþroskaárunum þegar áherslur í lífinu gjörbreyttust, öllu stýrt af líkamsstarfseminni en mest lítið af viljanum.

Ef horft er á flesta eiginleika mannsins og hegðun hans virðist eiginlega allt sem viðkemur samskiptum kynjanna og óteljandi aðrir eiginleikar karla og kvenna miðast að því að koma genunum áfram til næstu kynslóðar.  Ein af lykilstaðreyndum sem bent er á er að konur "fjárfesta" mun meira í ávexti kynlífs en karlar.  Kona gengur með barn í 9 mánuði, fæðir með miklu erfiði og annast það næstu árin.  Í hæsta lagi getur kona eignast um 2 tugi barna en dæmi er um að karlmaður hafi komist vel á annað þúsundið.  Því er ekki óeðlilegt frá Darwinísku sjónarmiði að konur vandi valið mun betur en karlmenn gera þegar kemur að kynlífi.  Sem dæmi til að styðja þetta má nefna rannsóknir þar sem myndarlegur einstaklingur fór og spurði unga háskólanema af gagnstæðu kyni hvort þeir vildu koma upp á herbergi og njóta kynlífs - ekki ein einasta kona þáði þetta tilboð en 75% karlkyns nema neituðu ekki.

Einnig er rakið hvernig áherslur kynjanna í því hverju leitað er að hjá verðandi maka eru ólíkar, líkt og sjá má á þessari klámsíðu hér, sem er fullkomlega rökrétt þar sem meiri líkur eru á að umhyggjusamur karlmaður muni vernda afkvæmið og því koma genum konunnar áfram.

Fjölmargir aðrir punktar koma fram í bókinni sem eru aðeins minna augljósir.  Stelpur sem alast upp án föður á heimilinu eru líklegri til að byrja að stunda kynlíf ungar, líklega vegna þess að þær alast upp við að karlmenn og tækifæri til mökunar séu ekki traust.  Konur heillast að góðlegum og trygglyndum karlmönnum, nema þegar þær hafa egglos þegar smekkur þeirra breytist í að heillast meira að sterklegum karlmönnum, sem líklega er vísbending um að þær rækti samband við traustan mann til að annast börnin en séu líklegri til að halda framhjá honum til að eignast barn með sterkari gen - sem svo trausti maðurinn annast.  Karlmenn hafa meiri líkur á að koma genum sínum áfram ef þeir eru efnaðir, sem leiðir til meiri áhuga karlmanna en kvenna á veraldlegum eigum.  Grái fiðringur karlmanna hefur ekkert með þeirra eigin gráu hár að gera, heldur kemur fram þegar eiginkona þeirra hættir að hafa egglos og náttúran hvetur þá til að leita annað til að koma genum sínum áfram.  Lang flest menningarsamfélög jarðarinnar, og þar með talin hin vestrænu, stunda fjölkvæni ef horft er framhjá hvernig æskilegt er talið að sambönd þróist og í staðin hver raunveruleikinn er.  Og, síðast en ekki síst, rakið er af hverju fallegt fólk eignast um 60% dætur en 40% syni en gáfaða fólkið eignast börn í öfugum kynjahlutföllum.  

Bókin er áhugaverð en því miður ekki fullkomin.  Fyrir læknismenntaðan mann með botnlausan áhuga á eðli mannsins skín nokkuð fljótt í gegn að hún er skrifuð af sálfræðingum sem því miður hafa lítinn skilning á líffræði eða erfðafræði.  Þeir gleyma algerlega mikilvægi erfðafræðilegs breytileika, en án hans kemur úrkynjun í veg fyrir að gen lifi áfram.  Merkilegt dæmi um þetta atriði má sjá í fornmenningu Grænlendinga, en þar þótti eðlileg kurteisi að kona sængaði hjá gesti og að eiginmaður hennar annaðist öll börn hennar sem sín eigin.  Án þessa siðar, sem eflaust þykir ekki góður í augum allra í dag, hefðu einangraðar byggðir inuita eflaust liðið undir lok vegna úrkynjunar. 

Ef til vill eru þetta pælingar sem móðga einhverja.  Vera má að fólk sé fast í hugmyndum trúar, jafnréttisbaráttu eða annarrar hugmyndafræði og einfaldlega ekki tilbúið til að endurskoða líffsýn sína í ljósi staðreyndanna í bókinni.  Hún byrjar því á fyrirvara um að ef fólk ekki getur skoðað á hlutlausan hátt hvernig hlutirnir eru eigi þeir einfaldlega ekki að lesa hana.  

Þeir hinir sömu eru vinsamlegast beðnir að gleyma því að hafa lesið þennan pistil.  Ein af staðreyndum lífsins er einfaldlega að konur og karlar eru ekki eins og kominn er tími til að skoða þann mun með opnum huga.