Kjarninn

Þriðjudagur, 11. nóvember 2008

IMF

Í tilefni þess að flestir á Íslandi virðast nú bíða spenntir eftir því hvort IMF ætli að veita þjóðinni stórlán rifjaðist upp fyrir mér þetta viðtal hér. Þar segir John nokkur Perkins frá störfum sínum árum saman í þágu ameríska heimsveldisins og hvernig hann sinnti því hlutverki að múta eða hóta ráðamönnum í fjöldamörgum ríkjum til þess að bandarísk fyrirtæki fengju að arðræna náttúruauðlindir landanna. Að mati Perkins er það fyrst og fremst þessi starfsemi sem hefur byggt upp auð bandaríkjamanna.

Starf hans fólst beinlínis í því að heimsækja nýkjörna valdamenn og bjóða þeim gríðarleg auðæfi fyrir samstarf. Ef þeir ekki féllust á málið komu síðan alvöru hit-men in og stútuðu viðkomandi, eins og hann fullyrðir að hafi verið örlög forseta Ekvador og Panama og svo síðar Saddam Hussein.

Samkvæmt Perkins hefur síðan hlutverk IMF verið að miklu leyti að stunda sama arðránið, bara með aðeins fíngerðari hætti. Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn var í því hlutverki að boða fagnaðarerindi óheftrar frjálshyggju, að sannfæra ráðamenn fátærka ríkja til þess að taka gríðarleg lán og fjárfesta í stóriðju. Af einhverjum ástæðum var síðan venjulega fjárfest í bandarískum fyrirtækjum sem þá fengu beinan aðgang að því að arðræna þjóðirnar. Oft fólst þróunaraðstoð IMF bara í því að peningar voru færðir milli reikninga í Washington, en reikningurinn sendur fátæklingunum.

Kenningin um að fyrst yrði að koma á fót öflugum ríkum fyrirtækjum og að síðan myndi auðurinn dreifast niður til fátæka fólksins er sennilega ein af stærstu mýtum frjálshyggjunnar. Þeim löndum þar sem lögð hefur verið áhersla á að mennta fátæka fólkið og skapa því tækifæri hafa spjarað sig best.

Eitthvað virðist IMF hafa breyst á síðari árum. Ég er samt aðeins smeykur um hvað verður um yfirráð náttúruauðlinda Íslands. Eflaust eru þær á óskalista margra stórfyrirtækja sem hafa engan áhuga á að þessir peningar verði eftir á Íslandi.

Flokkur: Bloggar | Breytt s.d. kl. 02:18 | Facebook