Notkun tímans

Meðallíf íslendings er um víst eitthvað um 6-700.000 klukkustundir.

Hvernig við verjum þeim tíma fer eftir

Af því sem við notum þessar klukkustundir er hægt að greina lífinu í tvo flokka, það sem skilur eitthvað eftir sig og það sem er bara afþreying.

Í raun hef ég aldrei skilið fyrirbærið afþreyingu, umræðu um nauðsyn þess að hafa eitthvað til að drepa tímann.  Tíminn drepur okkur öll fyrr en flestir átta sig á.

Eitt af því sem getur verið gefandi við að umgangast sjúklinga er að margir þeirra skilja þessa hluti mæta vel.  Þeir hafa ekki áhuga á að drepa tímann heldur njóta oft hverrar stundar sem þeir enn eru á lífi.

Ég hef verið nokkuð hugsi um hvernig skuli flokka tímanum sem varið er á netinu.  Vissulega má finna ótrúlega fræðandi netsíður. 

En, viðurkenndu það bara, stærstum hluta tímans sem þú notar þú til að hanga á netinu fer í eitthvað þessu líkt.

Athugasemdir

[Viðar í Noregi (IP-tala skráð) 10.10.2007 kl. 08:53]

Held að ég verði að andmæla þér félagi. Án afþreyingarinnar myndum við öll drepast úr leiðindum fyrir rest og eflaust fleiri en ella fyrirfara sér (en eflaust færri drepast við frístundaköfun, klettaklifur, og fallhlífarstökk). Auk þess er það nú svo að hláturinn lengir lífið, og afþreyingin því okkur til helsubótar.  Hvað hefði maður annars við það að gera að lesa bloggið þitt, ef ekki til afþreyningar!?! Flest okkar sem lesa bloggið þitt hugsa eflaust til æskunnar með vissum trega og söknuði, en hver er helsti munurinn á okkur í dag og þá... að undanskildu hárafari og fituprósentu er helsti munurinn sá að þá vorum við alltaf að gera það sem okkur þótti skemmtilegt (amk í minningunni).  Þar að auki fara fræðsla og afþreying oft saman (sbr í blogginu þínu). Hvað eru læknaráðstefnur annað en "edutainment", afþreying fyrir lækna sem eru þreyttir á klínikkinni og þurfa að fríska upp á sig með nokkrum (mis-)skemtilegum fyrirlestrum til þess að geta haldið uppi húmornum á sjúkradeildunum.

 Ekki tapa trúnni þarna í Ameríkunni kallinn minn. Þurfum svo að tala saman bráðum varðandi framtíð BLUSins okkar.

 mbk, Viðar

[Hjalti Már Björnsson, 10.10.2007 kl. 12:52]

Ekki ætla ég að mótmæla því hversu mikilvægt er að gera eitthvað til að drepast ekki úr leiðindum.  Spurningin er bara hvað er gert. 

Tímadráp er líklega mest þegar eitthvað er gert sem ekki nokkuð skilur eftir.

Flest sem gert er getur verið gefandi á einhvern hátt, allar íþróttir og leikir og hreyfing styrkja líkamann og þjálfa hugann, góðar bækur og kvikmyndir vekja til umhugsunar um mikilvæga hluti og geta verið fræðandi.  Góður fyrirlesari á að geta sameinað fræðslu og skemmtun og slíkt getur þá ekki flokkast undir að drepa tímann. 

Í æskunni var sífellt að gera eitthvað skemmtilegt, en í raun var það eiginlega allt þjálfun þar sem verið var að æfa sig í einhverju sem nauðsynlegt er að kunna, ekkert tímadráp þar.

Besta dæmið um tímadráp er líklega að sitja einn og horfa á fólk hlaupa á eftir bolta.  Þó það geti verið heillandi smá stund að horfa á boltafimina, ef það er gert í heila viku skilur það nákvæmlega ekkert eftir og er því fullkomið tímadráp að mínu mati.