Kaffi Hljómalind

Í allri fjármálageiravæðingunni sem gengur yfir Ísland þessi árin er mér farið að líða alltaf betur og betur á þeim stöðum sem ekki eru á þeirri línu.  Handan götunnar við heimilið er snilldarbúllan Kaffi Hljómalind sem er vægast sagt ólíkt flestum öðrum kaffihúsum landsins.  Staðurinn er rekinn sem samyrkjubú, allar innréttingar eru eldri endurnýttir hlutir og allar veitingar eru lífrænt ræktaðar.  Á fríu bókasafni er hægt að fá lánaðar bækur og nettengingin er ágæt. 

Eftir óteljandi ferðir á Kaffitárið í vetur er amk ágætt að breyta til.  

Það sorglega er hins vegar að mér skilst á starfsfólkinu hér að til standi að rífa staðinn í haust og að þá verði hinn magnaði skemmtistaður Sirkus látinn fjúka um leið.  Eflaust einhver grætt eitthvað á því að byggja dautt venjulegt verslunarhúsnæði á reitnum en mér finnst að Reykjavík verði stórum fátækari ef af þessu verður. 

Eftir að hafa búið á móti Sirkusnum í einn vetur kom mér nokkuð á óvart að sjá hvað staðurinn er mikið myndaður.  Í augum túristahjarðarinnar sem sífellt er á röltinu um miðbæinn er Sirkus ein af helstu perlum borgarinnar með pálmatrén og lundana.  Eflaust kemur að því að Íslendingarnir átti sig á þessu sjálfir.