Er sameiginleg forsjá best fyrir barnið?

Á síðustu árum virðist sameiginleg forsjá hafa orðið að meginreglunni en ég sé ekki upplýsingar um hvernig búsetu þessara barna er háttað.  Þó ég hafi sjálfur enga reynslu af þessum málum finnst mér samt eins og þetta þurfi að skoða aðeins betur.

Vissulega er eðlilegt að báðir foreldrar hafi jafn mikið um uppeldi barnanna að segja og því er sameiginleg forsjá etv eðlilegt fyrirkomulag.  Einnig skil ég vel að báðir vilji hafa börnin sem mest hjá sér og því virðist vera orðið algengt að foreldrarnir hafi barnið hjá sér viku í senn til skiptis. 

Ég er samt aðeins hugsi yfir því hvað sé best fyrir börnin.  Veit einhver hvort það hafi verið skoðað hvernig börnum farnast sem búa jafnt á tveimur stöðum?  Er betra fyrir barnið að eiga tvö heimili og skipta uppvaxtarárunum jafnt þar á milli eða er etv betra fyrir barnið að búa hjá öðru foreldrinu en fara í heimsóknir um aðra hverja helgi til hins foreldrisins?

 

498 hjón skildu og 577 pör slitu sambúð á síðasta ári

Athugasemdir

[Dísa (IP-tala skráð) 6.6.2007 kl. 11:32]

Það er ekki sjálfgefið að foreldrar með sameiginlega forsjá skipti dvalartíma barnanna jafnt enda snýst sameiginlega forsjáin ekki um búsetu heldur um lagalegan rétt foreldranna til afskipta af barni sínu. Enn er algengast þrátt fyrir sameiginlega forsjá að börnin eigi heimili hjá öðru foreldrinu en fari ca. aðra hverja helgi til hins foreldrisins.  Meiri samvinna og samráð er hins vegar um hagi og hagsmuni barnanna og foreldrið sem barnið á ekki lögheimili hjá hefur sama aðgang og hitt foreldrið að heilsufarsupplýsingum, skólaupplýsingum o.þ.h. Eins og lögin eru í dag er kannski stærsta málið varðandi sameiginlega forsjá það að við fráfall þess foreldris sem barnið á lögheimili hjá fær hitt foreldrið forsjána en ekki maki látna foreldrisins (sé það gift aftur) eins og stendur í lögunum.

Að mínu mati getur sameiginleg forsjá aðeins þjónað sínum tilgangi almennilega þegar verulega gott samkomulag er á milli foreldranna.

[Óskar Þorkelsson, 6.6.2007 kl. 13:05]

hárrétt Dísa !

[Heimir Hilmarsson (IP-tala skráð) 6.6.2007 kl. 14:55]

Ótal rannsóknir sýna að skilnaðarbörn eiga undir högg að sækja í lífinu, umfram önnur börn.

• Þau eru 20 sinnum líklegri til að eiga við hegðunarvandamál að stríða.

• Þau eru 20 sinnum líklegri til að lenda í fangelsi.

• Þau eru 9 sinnum líklegri til að hætta í skóla

Byrgjum brunninn og hlúum að sambandi barna við feður sína eftir skilnað. Rannsóknir sýna að þeim börnum sem eru í góðu sambandi og reglulegri umgengni við báða foreldra eftir skilnað, vegnar mun betur í lífinu. Það er óásættanlegt með öllu að meirihluti skilnaðarbarna fái ekki að umgangast feður sína nema 4-6 daga í mánuði. Verulegra laga- og verklagsbreytinga er þörf.

[Hilma Holm (IP-tala skráð) 7.6.2007 kl. 04:12]

Ég er hrædd um að það snerti barnið afar lítið hvort forsjá er sameiginleg eða ekki, enda hefur sameigineg forsjá ekkert með búsetu að gera eins og fram kemur að ofan. Að sama skapi held ég að það slái nokkru ryki í augu foreldris þegar það gengur úr skilnaði með þetta svokallaða sameiginlega forræði. Eins og lögin eru skrifuð er lögheimilisforeldri með nánast sama rétt og væri það með fullt forræði. Því er nú ver og miður. Verra er að ýmisleg virðist skrifað í lögin hvað þessi mál varða sem síðan er ekki hægt að framfylgja þegar reynir á. Til að mynda stendur skrifað í barnalög að allar stórar ákvarðanir sem börnin varða skuli teknar af foreldrum sameiginlega sé forræðið einmitt sameiginlegt - t.d. flutningur milli sveitarfélaga og milli skóla. Ákveði síðan lögheimilisforeldri að gera einmitt þetta án nokkurs samráðs við "umgengnisforeldri" er ekkert hægt að gera við því eða segja. Sameiginleg forsjá hvað?

[Hjalti Már Björnsson, 7.6.2007 kl. 09:38]

Manna síðastur vil ég mæla gegn mikilvægis umgengni barna við föður sinn.  Það eru áhugaverð atriði í þessum málum sem hafa komið fram hér að ofan sem skýra málið nokkuð. 

Líklega er það bara málefnið varðandi búsetu sem mér finnst ég ekki hafa séð sannfærandi rannsóknir á.  Sjálfum þætti mér líklega óþægilegt að búa á tveimur stöðum, eina vikuna hér og hina þar.  Mér finnst því vel mögulegt að þessi valkostur í búsetu geti verið verri fyrir börnin heldur en heimsóknir til annars foreldrisins aðra hverja helgi.  Veit einhver til þess að þetta hafi verið rannsakað sérstaklega?