Skógrækt er úrelt

orðin eitthvað svo 90´s.

Næsta bylgjan er jöklarækt.

Kynþættir

Mér finnst þetta alltaf frekar langsótt með nöfn á kynþáttum hér vestra.  Líklega er það vegna sögu landsins, þar sem samskipti kynþátta hafa ekki beinlínis verið sérstaklega farsæl alla tíð, að hálfgert tabú er orðið að kalla menn svarta, hvíta, gula eða á nokkurn hátt tengja við húðlit.  Ætlast er til þess að menn noti lýsingar eins og african american, caucasian eða asian.

Sjálfur veit ég ekki til þess að ég sé ættaður frá Kákasusfjöllum en þrátt fyrir það er ég skilgreindur sem caucasian.  Vinnufélagi minn, sem varla hefur komið út fyrir þetta fylki Bandaríkjanna hvað þá til Afríku, er síðan skilgreindur sem african american, þó það sé líklega álíka og að ég skilgreini mig sem norskan Íslending á grundvelli þess að forfeður mínir komu líklega til Íslands frá Noregi. 

Burtséð frá öllum fordómum, stéttaskiptingu og öðrum slíkum mannanna verkum þá er staðreynd málsins sú að munur er á kynþáttum sem skiptir máli læknisfræðilega.  Sumir sjúkdómar eru mis algengir eftir hvort um er að ræða gulan, hvítan eða svartan mann.  Þess vegna er læknum nauðsynlegt að geta skráð kynþátt sjúklings.  Nú árið 2008 þegar fólksflutningar hafa verið það miklir yfir síðustu árhundruðin hefur þjóðerni ekkert með kynþátt að gera og því þætti mér eðlilegt að geta notað húðlitinn til aðgreiningar.

 

Nei sko.

Þessi hérna farinn að blogga.

Svartir

Félagsleg staða svartra hér í Ameríku er ekki góð.  Svartir eru 13% þjóðarinnar en 30% þeirra sem eru handteknir og 49% þeirra sem eru í fangelsi.  Á hverjum tíma eru um 9% allra svartra karlmanna í gæsluvarðhaldi, í fangelsi eða á skilorði.  Á aldrinum 20-29 ára er um þriðjungur svartra karlmanna í þessari stöðu. 

Líkur á að svartur maður smitist af HIV eru átta sinnum meiri en meðal hvítra og líkur á að vera drepinn eru 9 sinnum meiri, líkt og sjá má á þessari myndrænu framsetningu frá Baltimore sem sýna fjölda morða á svörtum og hvítum einstaklingum.

Svartir karlmenn eru tvöfalt líklegri til að verða atvinnulausir en hvítir og meðallaun þeirra eru einungis 74% af launum hvítra.  Það sem líklega er alltaf mest deilt um þegar rædd er staða ólíkra kynþátta eru að til eru rannsóknir sem benda víst til þess að munur sé á greindarvísitölu svartra og hvítra.

Af þessari upptalningu allri er líklega auðvelt fyrir þá sem ekki þekkja til þessa samfélags að falla í þá gildru að gerast rasisti og fara að álykta um að hvítir menn séu á einhvern hátt betra fólk en svartir.  Eftir átta mánuði að störfum í hringiðu þessa samfélags er ég þó fyrir mitt leyti amk algerlega sannfærður um að svo sé alls ekki.

Þessi mikli munur á þjóðfélagshópum held ég að sé allur til kominn vegna umhverfis- og félagslegra þátta.  Tvö af hverjum þremur svörtum börnum alast upp með einungis annað foreldri á heimilinu og 42% þessara heimila eru undir fátæktarmörkum. Ef barn elst upp í stórum systkinahópi hjá fátækri einstæðri móður á hörmulegu mataræði og faðirinn í fangelsi eru einfaldlega minni líkur á að því farnist vel í lífinu.  

Til viðbótar kemur svo að sjálfsmynd þessa afkomanda þræla er ekki alltaf mikil.  Það er vel þekkt fyrirbæri við greindarprófanir að ef einstaklingur er fyrst látinn leysa próf sem hann ræður við og því komið inn hjá honum að hann sé greindur, mun honum farnast betur á greindarprófi.  Það sama á svo við ef einhver hefur alist upp við það alla tíð að hann tilheyri undirmálshópi sem aldrei geti neitt, greindarprófið er mun líklega til að koma illa út.

Ég er amk hugsi yfir áhrifum þess, að vera alinn upp við að vera afkomandi stoltra víkinga, á greind og sjálfsmynd Íslendinga.  

 

 

 

Ný undirsérgrein bráðalækna

Í Kanada er rekið opinbert heilbrigðiskerfi, ekki svo ósvipað því Íslenska.  Þó flestir séu sammála um að það tryggi almenningi mun betri og ódýrari þjónustu en hið bandaríska þá hefur það sína galla.  Einn þeirra er að í niðurskurðinum hefur biðin á bráðadeildum er orðið fáranlega löng, þó bið eftir þjónustu fyrir slasaða og bráðveika geti vart yfir höfuð talist eðlileg.

Kanadískir bráðalæknar hafa nú lagt til að mynduð verði sérstök undirsérgrein bráðalækninga til að bregðast við þessu vandamáli.  Nú þegar á annan tug lækna hafa sagt upp störfum á slysa- og bráðadeild LSH í byrjun nýs árs er þetta etv eitthvað sem vert er að skoða heima á Íslandi.

 

Lausn á offituvandamálinu.

Já, það er rétt, nóg er af fólki sem á við offituvandamál að stríða hér í BNA.  Eitthvað þarf að fara að gera róttækt í þessu vandamáli, en ég er ekki alveg viss um að það sem nú er til skoðunar í Mississippi sé sérstaklega skynsamlegt.

HOUSE BILL NO. 282

An act to prohibit certain food establishments from serving food to any person who is obese, based on criteria prescribed by the state department of health; to direct the department to prepare written materials that describe and explain the criteria for determining whether a person is obese and to provide those materials to the food establishments; to direct the department to monitor the food establishments for compliance with the provisions of this act; and for related purposes. Be it enacted by the legislature of the state of Mississippi:

 

SECTION 1.

(1) The provisions of this section shall apply to any food establishment that is required to obtain a permit from the State Department of Health under Section 41-3-15(4)(f), that operates primarily in an enclosed facility and that has five (5) or more seats for customers.

(2) Any food establishment to which this section applies shall not be allowed to serve food to any person who is obese, based on criteria prescribed by the State Department of Health after consultation with the Mississippi Council on Obesity Prevention and Management established under Section 41-101-1 or its successor. The State Department of Health shall prepare written materials that describe and explain the criteria for determining whether a person is obese, and shall provide those materials to all food establishments to which this section applies. A food establishment shall be entitled to rely on the criteria for obesity in those written materials when determining whether or not it is allowed to serve food to any person.

(3) The State Department of Health shall monitor the food establishments to which this section applies for compliance with the provisions of this section, and may revoke the permit of any food establishment that repeatedly violates the provisions of this section.

 

SECTION 2. This act shall take effect and be in force from and after July 1, 2008.

 

Heimurinn þarf að fara að hampa hugsuðum.

Nóg komið af Britney bullinu.

Nú þarf fólk að fara að beina athyglinni að hugsuðum.

 

 

Hvar á ég heima?

Venjulegur dagur í lífi mínu byrjar á því að lesa moggann á netinu og svo er oft einnig horft á fréttir og áhugaverða sjónvarpsþætti á kvöldin á ruv.is.  Með því að líta yfir bloggsíður og spjallrásir er lítið mál að vera fyllilega inni í öllum innstu hnútum íslensk samfélags, þó búið sé úti í hinum stóra heimi.  Með Skype venjulega opið í tölvunni á eldhúsborðinu næ ég að sjá og heyra í vissum fjölskyldumeðlimum jafn vel meira en gert var í önnum hversdagsins meðan búið var á Íslandi.

Þegar ég frétti það nýlega frá íslenskum fjölmiðlum að það hefði gengið harður snjóbylur yfir nokkur fylki BNA er þetta farið að verða full mikið.  Í raun er það orðið afstætt í hvaða landi er búið því að utan vinnunnar er lífið líklega í meiri tengslum við íslenskt samfélag en það bandaríska. 

Ætla að fara að hlusta meira á hið frábæra bandaríska ríkisútvarp.

Er ég að gera rétt?

Á Íslandi vantar sárlega fleiri bráðalækna til starfa, og það er ein ástæða þess að ég er nú við sérnám í bráðalækingum.

Eftir að hafa fylgst með íslensku samfélagi undanfarið, hlutabréfahruni, nýjum fréttum af forsetaframboði, borgarpólitík og öllu því sem hefur gengið á ætti ég kannski frekar að söðla um og læra geðlækningar.

Ekki virðist skorta verkefnin á því sviði á Íslandi.

Feginn að vera ekki lögga

Amerískar löggur eru of nokkuð sérstakar manngerðir.  Fyrst eftir að ég kom hingað út var ég nokkuð sleginn yfir viðmóti þeirra til "viðskiptavina" sinna.  Íslenskir lögreglumenn hafa mér yfirleitt sýnst koma fram með ákveðinni virðingu fyrir ógæfumönnum en hér vestra er þessu aðeins öðruvísi farið.   Ef þeir koma með mann í járnun sem framið hefur glæp er þetta "just a thief" og heldur dýpra virðist á eðlilegri virðingu við manneskjuna.  Lítið er velt sér upp úr þeirri sögu ógæfumannsins sem oft liggur að baki og kannski skýrir stöðuna, þó það ekki afsaki glæpi.

Í gærkvöldi var svo komið inn á bráðadeildina með lögreglumann í andaslitrunum eftir að hafa verið skotinn í brjóstkassann við skyldustörf.  Það verður að segjast að viðmót lögreglunnar hér verður aðeins skiljanlegra eftir þennan atburð.

Þó frábært sé að vera læknir hér úti myndi ég ekki vilja starfa við löggæslu í BNA.